Waterschaarste stelt ons voor nieuwe en bijzonder complexe uitdagingen. Zonder water is een groot deel van het leven op aarde simpelweg niet mogelijk. De schade die wordt veroorzaakt door een gebrek aan water is al zichtbaar in de natuur en in het leven in het algemeen; veel planten- en diersoorten gaan dood terwijl biotopen verarmen. De voedselketen raakt uit balans en vormt een bedreiging voor organische levensvormen en bronnen. Het World Economic Forum heeft waterschaarste uitgeroepen tot de grootste bedreiging voor de mondiale ontwikkeling en volgens het World Resources Institute hebben 37 landen te maken met instabiele zoetwatervoorraden. Een ander groot risico is de stijgende zeespiegel, die een bedreiging vormt voor de laagst gelegen gebieden. Er wordt alom gesproken over overstromingen, vervuiling en waterschaarste. De droogte van de zomer van 2018 op het noordelijk halfrond is een van de kenmerken van een nieuw tijdperk waarop we nu moeten anticiperen.
Zowel voor de mens als voor de natuur is de beschikbaarheid van water niet langer vanzelfsprekend gezien de bevolkingsgroei, de stijgende levensstandaard en de klimaatverandering. De watercyclus bestaat uit een reeks onderling verbonden natuurlijke processen in verschillende vormen: wolken, planten, bomen, grondwater, meren en zeewater spelen allemaal een rol in deze cyclus, van distributie tot consumptie. Landbouw, industrie, mobiliteit, sanering, afvalproductie - de optelsom van menselijke activiteiten - verstoren en degraderen de watercyclus.
Na de droogte onderzoekt hoe bescheiden of ambitieuze ontwerpprojecten, artistieke, (bio)technologische of hybride methoden kunnen bijdragen aan onderzoek naar de waterproblematiek. Water wordt geanalyseerd vanuit het oogpunt van schaarste, vervuiling, overstroming, verwoestijning, enz.
